آدم و حوا بعد از هبوط به زمین از رفتارشان در نافرمانی از دستور خدا احساس شرمندگی و پشیمانی میکردند.ظاهرا زمین برای آنان چندان جذاب و جالب نبود!برای همین در جستجوی راهی برای بازگشت بودند.
اینجا هم خداوند برای آدم راه حلی قرار می دهد:
فتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کلِماتٍ فَتابَ عَلَیهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ
سپس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت و خداوند توبه او را پذیرفت که خداوند توبه پذیر مهربان است
این همه توجه از سوی خداوند برای این مخلوق تازه محل شگفتی است.خدا همه جوره میخواهد هوای آدم را نگه دارد.
البته این وسط آدم و جوا هم بیکار ننشستند و سعی کردند ترحم الهی را بسوی خودشان جلب کنند:
ربَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنََنَّ مِنَ الْخاسِرِینَ
خدایا! ما به خود ستم کردیم و اگر تو ما را نیامرزی و مورد رحمت قرار ندهی، حتماً از زیانکاران خواهیم بود
و البته یادمان نرود این عبارات و کلمات جزو همان دریافتهایی است که آدم از خداوند دریافت کرد.
خداوند میخواهد خلیفه اش در مقابل هجمه ابلیس تنها نباشد و کم نیاورد.
خدا بخوبی میداند که ابلیس دست بردار نیست.
اما چرا خداوند کار ابلیس را یکسره نکرد و نمیکند؟
چون همه آنچه از فساد و مفسده در زمین هست از سوی همین ابلیس است و قطعا با نابودی او کل قضایا ختم به خیر میشود.
همراه باشید تا این ماجرا را کالبد شکافی کنیم.
درباره این سایت